Pleegouder Miriam: 'De ruimte was er, in mijn huis en in mijn hart'

In dit artikel:

Toen haar alleenstaande vriendin vanwege chemotherapie en immuuntherapie tijdelijk niet voor haar dochter kon zorgen, nam Miriam het 15‑jarige meisje direct in huis. De opvang begon afgelopen september: eerst een hele maand, daarna ongeveer een half jaar waarin het meisje drie dagen per week bij Miriam verbleef en in de weekenden naar huis ging. In mei keerde het meisje definitief terug naar haar moeder, maar het contact bleef warm; ze appen en bellen een paar keer per week en Miriam blijft meedenken over school en puberzaken.

Miriam, zelf alleenstaande moeder van kinderen van 14, 17 en 25 jaar, overlegde vooraf met haar gezin. De middelste zoon sliep bijvoorbeeld een maandenden bij opa en oma in het weekend omdat het meisje zijn kamer gebruikte. De tijdelijke opvang gaf het meisje rust tijdens schoolexamens en bood stabiliteit in een onzekere periode.

Het opvangen van andermans kind noemde Miriam prachtig maar ook zwaar: het vraagt energie, tijd, flexibiliteit en het vermogen om je eigen leven en huis open te stellen. Belangrijk is volgens haar dat je zelf in balans bent zodat je het kind stabiliteit kunt bieden. Ze stelde duidelijke maar redelijke regels, zoals dat het meisje moest laten weten waar ze was, en nam tijd om afspraken te maken over leven in het gezamenlijke huishouden.

Het verhaal wordt geplaatst in de context van netwerkpleegzorg: tijdelijke opvang bij mensen die het kind al kennen (zoals familie, vrienden, leerkrachten of ouders van vriendjes). Netwerkpleegouders krijgen begeleiding van pleegzorgorganisaties. Wie interesse heeft om een kind tijdelijk een veilig thuis te bieden, kan terecht op amsterdam.nl/pleegzorg.